TĘSKNODUSZA

Dusza moja blada,natchniona

drzemie sobie gdzieś zalękniona.

Jak ciężko,ciężko czasem latami

nie może dojrzeć swojej przystani.

Jak motyl swoje rozkłada skrzydełka,

tak Ona często ,gdzieś w dali zerka:

Ten piękny świat ma swoje pastele,

i Ja do szczęścia też nie chcę zbyt wiele.

Więc czasem z ukrycia się swego wychyla,

by ujrzeć na niebie pięknego motyla,

i też by chciała być tak kolorowa,

lecz jak to zrobić?-ze strachu się chowa.

Daję Jej ciągle odwagi troszeczkę.

Popycham:Do dzieła! dam siły miareczkę,

i Ona powoli swą "siłę"rozkłada,

i na swej nicości kolory układa.

A każdy kolor, to dobre słowo,

od Ciebie , od Niego i to i owo,

to dobra rada , to uśmiech dziecka.

To dzień przeżyty z miłością- to lekcja,

że przecież życie umyka tak szybko,

nie można gonić za złotą rybką.

Żyć tu i teraz i kochać rodzinę,

a kolor na Duszy skrzydełkach nie zginie:)

(wszelkie prawa zastrzeżone)