Dziękuję za morze...

Nad morzem byłam wiele razy, lecz dopiero pewnego dnia, kiedy kolejny raz wyłoniło sie przed moimi oczami , poczułam szacunek. Kilka dni temu  znalazłam w starej książce  wiersz, który wtedy skrobnęłam, niemożliwe , że przetrwał...

Wędruję drogą w dal wpatrzona.

Noga za nogą , trochę zmęczona.

Lecz Ktoś mnie uczył - gdy w drodzę nie ustanę,

nagrodą będzie cud - obdarowana zostanę.

I już sie wyłania

przepiękna otchłań wody.

Już widać" bujania"

się fal, dla ochłody.

Oczy moje nie mogą

ogarnąć piękna tego.

Usta moje nie mogą

wyrazić cudu owego.

Tak ładne morza walory

stworzyłeś nam Boże.

Tak piękne nieba kolory

namalowałeś  na górze.

I gdy tak idę wpatrzona wzdłuż brzegu.

Gdy widzę łunę i przyglądam się niebu.

Tak wielki szacunek do Ciebie czuję Boże.

Cichutko wciąż szeptam:  Dziękuję za morze...

        

sierpień 2007

źródło