Dobra książka...

Dziś będzie dobra książka. 

Jeszcze nigdy na swoim blogu nie polecałam żadnej książki ale nadszedł czas , że po prostu muszę.

Niedawno , chodząc po supermarkecie natrafiłam na kosz z książkami . 

Książki były różne, wielokrotnie przeceniane. Zaintrygowała mnie jedna z książek. 

W oczy rzucił mi się tytuł : "MOŻNA ŻEGNAĆ SIĘ WIELE RAZY"

Oczywiście przekartowałam kartki, przeczytałam kilka zdań i zaraz włożyłam do koszyka.

Kupiłam tę lekturę za śmiesznie niską cenę i w domu wieczorkiem przy herbacie zabrałam się do czytania.

David Servan-Schreiber (1961-2011)

Był neuropsychiatrą,profesorem psychiatrii klinicznej w Szkole Medycznej University of Pittsbuurgh,

wykładowcą Akademii Medycznej w Lyonie.

Współtworzył Centrum Medycyny Integracyjnej w Pittsburghu.

W latach 1991-1999 organizował pomoc medyczną w Kurdystanie, Gwatemalii, Indiach, Tadżykistanie i Kosowie. W 2002 r. otrzymał nagrodę prezesa Stowarzyszenia Psychiatrów Stanu Pennsylvania 

za osiągnięcia zawodowe.

Autor ponad 90 artykułów naukowych oraz trzech książek - Zdrowiej! Pokonaj lęk, stres i depresję,

Antyrak. Nowy styl życia  oraz ukończonej dwa miesiące przed smiercią  Można żegnać się wiele razy.

Moja opinia:

Książkę czyta się dobrze . Druk jest dość duży a rozdziały krótkie, tak , jakby autor chciał, abyśmy się po każdym z nich głęboko zastanowili i , by każdy mógł przemysleć zaware w treści słowa.

Dr. David opisuje w książce swoje odczucia po tym, jak dowiaduje się , że guz mózgu z którym od jakiegos czasu      

żył , odnowił się i zaatakował . Opisuje swą walkę z cho-

robą , analizę swojego życia oraz słabości i trudy zwyk-

łych dni. Z racji tego , że jest lekarzem ma też wielką     świadomość tego z czym sie boryka. Przyznaje się też,  

że nie zawsze stosuje się do zaleceń.                             

W książce znajdziemy dni pełne nadziei , kiedy autor     

 czuje się dobrze ale i dni  w których nagle                      

okazuje się, że guz niestety sobie drwi z człowieka .      

Mamy też opisane przez autora wspomnienia z dzieciń-

stwa, kiedy , to jego własny ojciec uczy syna odwagi    

wrzucając go do wody w której mogą znajdowac się    

  rekiny.                                                                                

                

               

                                                                            

Książka opowiada o wielu ciekawych przeżyciach , rozterkach, dniach spędzonych z rodziną . 

Warto ją przeczytać i polecam każdemu . Jest to rodzaj dziennika w którym autor opisuje  wszystko,

tak , jak jest naprawdę nie koloryzując i nie próbując pisać czegos , co nie byloby prawdą .

Ból , cierpienie , to fizyczne i psychiczne, radość , złość i to wszystko, co składa sie na zwykłego - niezwykłego człowieka.

Zdanie , które zapadło w mojej głowie a które , myślę każdemu sie spodoba:

"Chciałbym, żeby również moja żona i moje dzieci w momencie,

kiedy poczują pieszczotę wiatru na twarzy , pomyslały: 

"Tatuś wrócił, by nas ucałować. "

Książka bardzo mnie wzruszyła . Dała jednak nadzieję, że tak naprawdę

kiedy przyjdzie nam odejść ,będziemy żyli w sercach bliskich nam osób

i za życia musimy zrobić wszystko, żeby w tych sercach być zapamiętanym

jako  dobry człowiek...

Pozdrawiam: