Tydzień miodowy...

No i przyszły zdjęcia od koleżanki , więc opiszę troszkę jak wyglądał mój "tydzień miodowy".

Pierwszy urlop "we dwoje" po 18-stu latach małżeństwa a zarazem sprawdzian dojrzałości dla naszych dzieci :)

Jak niektórzy wiedzą mąż mój od niedawna wkurzył się i wyjechał zarobić trochę grosza do Niemiec.

Niestety ciężko nam znosić rozłąkę ale powoli człowiek zaczyna się przyzwyczajać.

Zawsze , to mąż co dwa miesiące przyjeżdżał do domu . Tym razem , wraz z kolegą zaprosili nas - żony ,

żebyśmy ich odwiedziły i zrobiły sobie wakacje.

Wyjechałyśmy o 5 rano busem z firmy , która trudni sie przewozem osób.

Podróż była długa ale nie było tak źle jak sobie wyobrażałam. Przed granicą jeszcze zjadłyśmy obiad,

który był w cenie biletu i pojechałyśmy dalej. 

Na miejscu byłyśmy ok 20.

Kierowca wypakował nas przed samym domem i poczekał aż mężowie nas odbiorą a my potwierdzimy,

że wszystko się zgadza.

Tak też uczyniłyśmy i zostałyśmy zaproszone "na salony"  ;) 

W domu czekał na nas już obiad - gulasz z ziemniakami . Zjedliśmy wszyscy razem , zwiedziłyśmy mieszkanie i miło spędziliśmy wieczór :D 

Następnego dnia chłopaki wzięli wolny dzień , pożyczyli samochód i pokazali nam okolicę.

Miasteczko w którym mężczyźni mieszkają należy do niewielkich ale bardzo jest urocze pod każdym względem. Urzekły mnie kręte uliczki i domki z żółtego kamienia ale najpiękniejsze były widoki, wyłaniające się z każdej uliczki , która była położona nieco wyżej a mianowicie niewielkie pasma gór.

Zwiedziliśmy też okolicę w której znajdowała się wieża widokowa , niestety aktualnie w remoncie , więc nie mogliśmy wejść na sama górę ale nawet nie wchodząc widoki były niezapomniane

Jedno z zdjęć powyżej zawiera "lokowanie produktu"  ;)  - Siostrzenico kochana , dzięki za piękną torbę!

Codziennie brałam ją na zakupy :D

Kiedy przez następne dni nasi mężowie chodzili już do pracy, same , gdzie tylko mogłyśmy ,zwiedzałyśmy okolicę. Miasteczko małe ale wokół rozciągały się kilometry różnych plantacji . Winogrona, jabłka , śliwki...

Szkoda, że to nie lato , bo cała ta "kraina"  uspiona teraz ,zimą, musi cudownie wyglądać , kiedy zaczyna żyć...

Codziennie wychodziłysmy sobie na spacery, bo pogoda dopisywała, robiłyśmy zakupy , obiadki....

Takie właściwie niby zwyczajne dni a jednak ...inne :)

Wieczory spędzalismy wszyscy razem, gadając sobie i sącząc piwko :)

Nie wiem czemu ale nasi faceci często przybierali dziwne pozy...;) 

Ciekawe , czy Im tak zostanie...?

Czasem piliśmy kawkę przed telewizorem albo w kuchni , nic nadzwyczajnego a tak się odstresowałam , że aż żal było wracać do szarej rzeczywistości . Następnym razem (o ile taki będzie) chciałabym wziąść ze sobą dzieci  (o ile będą chciały).

Czas bardzo szybko zleciał . Ledwie , co przyjechałyśmy a juz trzeba było wracać :(

Mus to mus ale ciekawa też byłam jak też sobie nasze nastolatki poradziły ...?

Na powyższej fotce przerwa na siusiu akurat była w powrotnej drodze. :)

Spowrotem jechaliśmy już samochodem osobowym z jednym z kolegów , który akurat wracał do Polski.

Nasi chłopacy też z nami jechali (że Im się chciało !) do Polski ale nazajutrz zaraz wracali , niestety :(

Mąż posiedział trochę z dziećmi przynajmniej :)

A! Dzieci!  Zdały egzamin znakomicie!

Mieszkanie posprzątane. W piecach napalone. Naczynia pomyte -bez bicia się czyja kolej ;) 

Po prostu jestem dumna, że potrafili się dogadać i zrobić , co należy :) 

Jednak widać , że jak chcą , to potrafią!  :D 

Z przyjemnością będę wspominać ten tydzień .

Pozdrawiam: